Νομίζω, πως σε έλεγαν...

 Και όταν άκουσα τυχαία εκείνη την μελωδία, που κάποιος έπαιζε στο πιάνο, με έπιασε απρόσμενη νοσταλγία. Σε θυμήθηκα ξαφνικά και ας νόμιζα, πως σ' είχα λησμονήσει από καιρό. Να βρίσκεσαι ακόμη εκεί έξω; Να εξακολουθείς να πετάς επάνω από κοιμισμένες πολιτείες κάνοντας όνειρα αγνά; Να χαζεύεις άραγε χαμογελώντας τα αστέρια ή μήπως αποκοιμήθηκες και εσύ σε κάποια αραχνιασμένη, παγωμένη γωνιά; Φαντάσου, δεν θυμάμαι καν το όνομα σου. Νομίζω, πως σε έλεγαν Ελπίδα;